وقتی کبوتران بغض می کنند...

رفتی و دردناک ترین غصه ها را بر دلمان گذاشتی٬بودنت نعمتی بود و ما فقط از دیدنت مسرور می شدیم.اما دیگر نیستی....

رفتن حق است و همه از سوی حضرت دوستیم و بازگشتمان به سوی اوست٬ولی حاج احمد رفتنت به سادگی قابل هضم نیست.صدای اذانت هنوز در گوشم نجوا می کند و چه زیبا بود که اصل و نسب همه را با یک نگاه بیرون می آوردی.

دلمان برایت تنگ می شود٬دلمان برای اخلاص و متانتت تنگ می شود٬دلمان برای پاکی دل با خدایت تنگ می شود.تنگ می شود نه..خدا را گواه می گیرم که تنگ شده و چه راحت می گذرد زمان و دنیای مادی.

رویدر برایت غصه خورد و من دیدم کبوترانی که برای خداحافظی روی بام مسجد منتظرت ایستاده بودند.

بزرگواریت اشک کبوتران بی زبان را هم بیرون آورد.خدای بزرگ رحمتت کند و از حضرت باری تعالی برایت طلب آمرزش و مغفرت می کنیم.

                                                                                                      به قلم علی علی زاده